Verslag van Willem, stichting-medewerker:
Een kwartier later dan gepland (9:00h) kwam ik met Jolanda aan bij het feestterrein. Mijn auto wilde niet starten vandaag, uitgerekend vandaag!
Het was nog rustig; stichtingslid David van Coolwijk stond te wachten op stichtingsleden Frans-Jan ter Beek en Guus Kroon, die bij Crescendo stoelen voor ons publiek waren halen. Toen die arriveerden kregen we allemaal een t-shirtje van David. Nu ja, bijna allemaal; Frans-Jan greep ernaast door een bestellingsfoutje.
Het weer was in orde op één grote hoosbui na. Daarna bleef het droog.
Vroeg in de middag arriveerden de eerste gasten. Ineens bevond ik mij (na 45 jaar weer) tussen geuniformeerde mensen en militaire voertuigen.
Er zaten aardig wat veteranen bij, die trots vertelden, waar en waarmee zij allemaal gevochten hadden, Afghanistan, Libanon, Unifil en Dutchbat.
Ik heb zelf in dienst gezeten en heb geen bedenkingen tegen het leger of tegen militairen in uniformen. Ik vond het alles bij elkaar indrukwekkend en het deed mij aardig aan mijn eigen 16 maanden dienstplicht terug denken.
Bijzonder blijf ik het vinden, dat veteranen zoals dezen de kleding en versierselen blijven dragen. Ondanks heel veel nare ervaringen blijven zij zichzelf op deze manier herinneren aan die periode aan het front. Kennelijk werkt dat bij hen goed.
Mijn oud collega en vriend Peter Beuken en Muidenaar Teus van der Zee gaven acte de présence met hun imposante blauwe baretten. Ook zij hadden het prima naar hun zin.
Verder was er een delegatie van Defensie met 3 legervoertuigen en 7 geuniformeerde militairen, waaronder een breed gedecoreerde luitent-kolonel. Machteld Vlaanderen had daar voor gezorgd, waarvoor veel dank. De hele militaire entourage verhoogde enorm de serieuze kant van de gebeurtenis en maakte het tot een professionele aangelegenheid met exercerende en in de houding springende militairen en al… ‘Geef Acht!!”
Guus hield een lange toespraak over de ontstaansgeschiedenis en praatte de diverse onderdelen aan elkaar, waarbij hij van de opwinding soms een aankondiging vergat. Ik begreep dat, haha.
Stichtingslid Wouter Wormhoudt verzorgde de geluidsinstallatie. Met twee microfoons en muziek van vroeger was de techniek dus in goede handen. Jan Willem Baarslag speelde “The Last Post” en er was een doedelzakspeler: Chris Jordaan uit Leiden. Ook zij gaven onze bijeenkomst een mooi en serieus cachet.
De overheid was vertegenwoordigd in de persoon van burgemeester ter Heegde, zeg maar Han, die ook een hele mooie toespraak bracht, die hij vol geestdrift voordroeg.
Ook meldde hij, dat zijn Canadese collega, Mike Bradley, Mayor of Sarnia, zeer ingenomen was met ons initiatief en ons daarom namens namens de stad Sarnia en The Royal Canadiian Legion $1000,00 Canadese Dollars schonk! Geld dat wij goed kunnen gebruiken. Bovendien deelde de burgemeester aan de stichtingleden persoonlijke dankbrieven uit, die door de Mayor geschreven waren. Han ter Heegde benadrukte diverse keren, hoe belangrijk hij dit soort initiatieven vind. We mogen met ons allen concluderen, dat wij in Muiden (uh…nou ja) een zeer fijne en betrokken burgemeester hebben.
De door ons uitgenodigde BOA’s en passerende politie-agenten hoefden gelukkig niet in te grijpen, alles voltrok zich gelukkig in een zeer harmonieuze sfeer.
De onthulling van het monument had wat voeten in de aarde; met een vlag, die om het scherpe propellorblad gewikkeld was, maar ook dat kwam goed. De kinderen van David, Lisa en Joost, onthulden de plaquette, die op het monument gemonteerd zit.
Koek en zopie hadden wij van het bestuur besloten niet te serveren, dus werd er opgeroepen om bij cafe de Mol nog wat na te praten- en te borrelen. Ook dat was heel geslaagd, met de militairen, die een glaasje namen en de doedelzakspeler, die nog een paar Schotse drinkliederen ten gehore bracht.
Het bier stroomde rijkelijk en de gesprekken gingen nog lang over Vredesmissies, dienstplicht, het uitspreken van alle namen en…een heel mooi monument
Willem Kroon, 5 september 2020.