Ooggetuigen

Bron: Collectie Guus Kroon

Het is de nacht van 30 april op 1 mei 1943. Sake van Huissteden is 12 jaar en met zijn vader in de Noordpolder onderweg naar zijn huis op de Populierenlaan in Muiderberg. Achter hen aan slepen ze een kar waarop een bij Heydra clandestien geslacht schaap ligt. Ze horen een vreemd, onweersachtig geluid. Als ze bij het Echobos zijn horen ze een geweldige klap, maar weten niet wat er aan de hand is.

In hun huis aan de Herengracht in Muiden liggen de vier zusters Heynis in bed. Hetty is wakker. Ze hoort het geluid van een vliegtuig en gaat haar bed uit. Als ze uit het raam kijkt ziet ze een brandend vliegtuig boven de kazerne vliegen. Het strooit lichtkogels uit. Ze doet het raam open en net op dat moment springt er iemand met een parachute uit het vliegtuig. Haar oudste zuster is ook wakker geworden en staat naast haar. Ze horen iemand heel hard: “Mama!” roepen. Ze zijn erg onder de indruk. Later horen de zussen dat het vliegtuig is neergestort in de Noordpolder toen het een noodlanding wilde maken. Twee bemanningsleden worden bij het wrak gevonden, maar de rest is zoek. De Duitsers houden de volgende dag overal huiszoekingen.

Rienk Zevering vertelt in 1992: De huiszoeking wordt gedaan door Rijksduitsers. Ze kijken overal even vluchtig. Eén vraagt: Wat is daar boven? Een zolder. De soldaat kijkt even door het luik en zegt: ‘Ja, ik zie het al.’ De Rijksduitsers hebben wel een wapen, maar geen munitie. Er is één fanatieke nazi bij. De soldaat zegt zachtjes: ‘Oppassen voor die met die bril, want dat is een schoft. Ze vertrouwen ons niet.’

Op dezelfde dag wordt de begrafenisstoet met de kist van Kees van Etten bij de Amsterdamsepoortbrug aangehouden door de Duitsers. De draagbaar met de kist wordt even op straat neergezet en iedereen, ook de dragers, moet zijn Ausweis laten zien. Wie het niet bij zich heeft moest het thuis gaan halen. Daarna mag de stoet verder.

Gerrit Wegman is 12 jaar en woont aan de Zuidpolderweg. Hij wordt ook wakker van de overkomende bommenwerper en de explosie. Vanuit zijn slaapkamerraam ziet hij de vuurzee aan de overkant van de trekvaart, enkele honderden meters bij hem vandaan. Niet lang daarna krijgen ze huiszoeking. De Duitsers halen alles overhoop en steken met bajonetten in in matrassen en dwars door een kastdeur. Ze vinden niets.

Ben Hottentot woont op de boerderij bij de Hakkelaar en wordt wakker van de klap. Hij kijkt uit het raam en ziet een rode vuurgloed. In het donker kan hij de afstand niet bepalen. Hij denkt dat de Kruitfabriek of en fabriek ergens in Amsterdam-Noord gebombardeerd is en gaat weer naar bed. Een uur later wordt er op de deur gebonsd. De boerderij is omsingeld door Duitsers. Ze vragen naar Engelse vliegers, maar al gauw wordt duidelijk dat ze zich niet op de boerderij bevinden. De volgende morgen ziet Hottentot pas hoe dichtbij het wrak in het weiland ligt. Het is afgezet door de Duitsers.

Op 2 en 3 mei spoelen de lichamen aan van de dode bemanningsleden die met hun parachute uit het vliegtuig gesprongen zijn en verdronken in het IJsselmeer.