Heinz Vinke

Halifax JB803 was shot down by a German nightfighter, piloted by Heinze Vinke. Source Wikipedia.

Heinz Vinke (22 mei 1920 – 26 februari 1944) was een Luftwaffe nachtjager en ontvanger van het Ridderkruis en het IJzeren Kruis met eikenbladeren. Hij en zijn bemanning werden neergeschoten en gedood in actie op 26 februari 1944, tijdens een zoek- en reddingsmissie boven het Engelse Kanaal. Hij schoot 54 vijandelijke vliegtuigen neer, allemaal ‘s nachts. Vinke was de achttiende meest succesvolle nachtjagerpiloot in de geschiedenis van luchtoorlogvoering.

Vinke werd geboren op 22 mei 1920 in Barby, in de provincie Saksen, een Vrijstaat van Pruisen, de zoon van een viskoopman. Hij sloot zich aan bij de Luftwaffe in 1938, waar hij werd opgeleid als piloot van Zerstörer
In de rang van Unteroffizier werd hij begin 1941 geplaatst bij het 4. Staffel (4e squadron) van Nachtjagdgeschwader 1 (NJG 1–1 Night Fighter Wing).

In de nacht van 24/25 juli 1941, zijn eerste gevechtsmissie, crashte Vinke het vliegtuig, waarbij hij zijn rug verwondde. Na een herstelperiode werd hij toegewezen aan 5. Staffel (5e squadron) van Nachtjagdgeschwader 2 (NJG 2—2nd Night Fighter Wing), werd deze eenheid later opnieuw ontworpen tot 11./NJG 1. [3] Terwijl hij diende met NJG 2 boven Noord-Europa, beweerde hij dat zijn eerste luchtoverwinning op 27 februari 1942 was, een Armstrong Whitworth Whitley 22 kilometer ten noordoosten van Leeuwarden.

Het vliegtuig was de Royal Air Force (RAF) Whitley Z9280 van No. 77 Squadron die neerstortte om 22:58 in Driesum. Vier leden van de bemanning, waaronder squadronleider Leslie Hugh William Parkin (DFC), werden gedood in actie en een man werd krijgsgevangen genomen. Zijn volgende claim werd ingediend in de nacht van 3/4 juni 1942 toen hij om 02:16 een Short Stirling boven de Zuiderzee neerschoot.

Het vliegtuig was Stirling I W7474 HA-K van No. 218 Squadron op een missie naar Bremen. Alle zeven leden van de bemanning, waaronder piloot officier James Garscadden en piloot officier John Richard Webber, werden sneuvelden.

Dezelfde maand, op 25/26 juni om 00:42 opnieuw boven de Zuiderzee, claimde hij een neergeschoten Handley Page Halifax.

Zijn vierde overwinning was op een Vickers Wellington op 28 juni 1942 om 00:54 ten oosten van Enkhuizen.

Vinke werd een ave toen hij in de nacht van 27 op 28 augustus 1942 om 02:32 zijn vijfde tegenstander,een Wellington bommenwerper, neerschoot.
In de nacht van 30 april op 1 mei 1943 schoot hij Halifax JB803 KN-G neer om 02:26.
Een Stirling beweerde om 02:26 in de nacht van 22/23 juni 1943 ongeveer 8 kilometer ten oosten van “Eosterland” (mogelijk Osterland) de 27ste luchtoverwinning was waaraan hij werd gecrediteerd.

Drie nachten later, op 25/26 juni om 02:47, claimde hij zijn 28e overwinning op een Avro Lancaster-bommenwerper ongeveer 50 kilometer ten westen van Den Helder.

Op 17/18 augustus 1943 richtte het bommenwerpercommando van de Royal Air Force (RAF) Peenemünde en het testcentrum voor V-wapens. Vijf Bristol Beaufighter-nachtjagers van No. 141 Squadron, onder het commando van Wing Commander Bob Braham, onderscheppen vijf Messerschmitt Bf 110’s van IV. Gruppe (4e groep) van NJG 1 en Feldwebel (Sergeant) Georg Kraft (14 overwinningen) en Feldwebel Vinke (destijds met 20 claims) werden beide neergeschoten door Braham bij Schiermonnikoog.

Feldwebel Vinke was de enige van zijn bemanning die overleefde.

Na de dood van zijn voormalige bemanning Feldwebel Karl Schödel en Unteroffizier Johann Gaa, werkte Vinke samen met Unteroffizier Rudolf Dunger.

Vinke beweerde acht bevestigde nachtmoorden in 1942, negenentwintig in 1943 en zeventien in begin 1944 voordat hij in actie werd gedood. Hij werd gedecoreerd met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes) op 19 september 1943 voor zevenentwintig claims. De uitreiking werd gedaan door Generalmajor Joachim-Friedrich Huth.

Op 19/20 februari 1944 claimde Vinke drie luchtoverwinningen, twee Lancasters en één Halifax-bommenwerper. Zijn eerste claim van de nacht, een Lancaster, vond plaats om 01:46 uur in sector “BM-77”, de tweede Lancaster werd geclaimd om 01:57 uur in sector “BM-78”, en de Halifax zou worden neergeschoten 02:13 in sector “CX-62”.

Heinz Vinke (left)
Source: https://nimh-beeldbank.defensie.nl/memorix/2f1c4dfe-f123-4f3b-97fe-7640be739a35

Oberfeldwebel (sergeant) Vinke werd neergeschoten en gedood tijdens het vliegen op Messerschmitt Bf 110 G-4 (Werknummer 740136 — fabrieksnummer) van 11./NJG 1 op 26 februari 1944, tijdens een zoek- en reddingsmissie over het Engelse Kanaal.

De overwinnaars waren twee Hawker Typhoons van No. 198 Squadron RAF, gevlogen door F / L. Cheval L’Allemand en F / O. George Hardy. Zijn bemanning ,Unteroffizier Rudolf Dunger en Unteroffizier Rudolf Walter werden ook gedood.

Op 25 april 1944 kreeg hij postuum het Ridderkruis van het IJzeren Kruis met eikenbladeren (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub). Vinke kreeg 54 luchtoverwinningen, allemaal ‘s nachts, opgeëist in ongeveer 150 gevechtsmissies.

Awards Iron Cross (1939) 2e en 1e klasse Eervierkelk van de Luftwaffe (Ehrenpokal der Luftwaffe) op 29 maart 1943 als Feldwebel en piloot

Duitse Kruis in goud op 2 augustus 1943 als Feldwebel in de 5./Nachtjagdgeschwader 2

Knight’s Cross of the Iron Cross with Oak Leaves Knight’s Cross op 19 september 1943 als Feldwebel en piloot in de 11./Nachtjagdgeschwader 1

465e eikenbladeren op 25 april

Bron: Wikipedia.